“SON ÜMİD” - Sona Vəliyeva

Əl mənim, ətək illərin
Ha tutdum əlim sürüşdü. 
Yağışda islanan duam,
Göz yaşımla görüşdü.

Pəncərədə donub qalan,
Göz haraylar, yol haraylar.
Payıza qoşulub gedəcəm,
Darıxacaq doğmalar.

Darıxacaq dəniz, şəhər,
Darıxacaq qapım, bacam.
Yağış olub damlalardan,
Pəncərəmlə danışacam.

Kimdir mənsiz hönkürən?
Hər yan şehə bələndi.
Son ümiddən yol açılsa,
Ayrılıqlar çəkiləndir.